Pe frunzele ude

calc usor, nici un zgomot nu se aude caci gandurile mele au ramas intr-o zi de vineri depanate intr-un ghem, la intrarea in padure 🙂

vad ciuperci pe care le stiu, incerc sa le surprind formele si frumusetea iar la grupul de ghebe si la pastravul de fag, argumentele mele pro si contra (de a le culege) s-au batut cap in cap si sigur ca cele cu n-am au fost mai amuzante si-au castigat asa ca toate au ramas acolo… pana data viitoare 🙂

Ma opresc

cand ies din padure si privind orizontul, ma gandesc putin apoi schimb directia desi aveam timp sa ajung oriunde 🙂

pe cealalta vale se-ntindea ceata pana spre culme si undeva, mai sus, se auzeau caini… ori, din experienta stiu ca pe unde trece turma de oi&capre nu mai miroase a padure si-n urma ei raman doar cacareze 🙂